1 mei 2005. Namens eerwaarde heer pastoor, namens de huidige leden van de kerkfabriek, namens de parochiegemeenschap en namens de ganse Liller gemeenschap willen wij vandaag dank zeggen aan iemand die gedurende vijftig jaar ten dienste stond van ons allen in deze kerk als koster en als organist. 50 jaar is goud, iets uitzonderlijk en dat kunnen wij niet zomaar laten voorbijgaan.
Laat ons even verwijlen in de kerkdiensten in de onmiddellijke jaren na de tweede oorlog.
De pastoor was toen Jacobus Soors, een echte pastoor van den lande met naast hem kapelaan Gorsen, een minzaam, eerder timide, maar heilig priester. Koster Geelen had in april 1946 wegens ouderdom zijn functie neergelegd. Zondags waren er drie missen, om zes uur, om acht uur en de hoogmis om tien uur. Iedereen ging naar de kerk. De bonden van het Heilig Hart waren zeer actief. Er bestond een mannenkant in de kerk en een vrouwenkant. De priester stond met zijn rug naar de gelovigen. Er was een goed mannelijk zangkoor maar er was geen koster en geen organist na het vertrek van koster Geelen. Het was Fons Kreemers, hoofdonderwijzer en in mindere mate Jan Jaspers en Gerard Maas die als zanger-organist optraden. In de hoogmis kregen alle leden van het zangkoor een koorkleed en zongen in de koorbanken die nu elders in de kerk zijn geplaatst. Alle teksten waren in het Latijn gesteld zoals voorgeschreven was in het concilie van Trente van 1545. De individuele kerkmissalen zorgden ervoor dat wij allen toch in onze eigen taal begrepen wat er gebeurde. Wij ontvingen de heilige hostie op de tong aan de communiebank. En zo kunnen wij verder gaan...
Toen wij als kleine jongen op twaalfjarige ouderdom in 1952 op onze laatste benen als misdienaar liepen, zou het veranderen. Pastoor Soors vertrok naar Peer nadat hij hier zijn 50-jarig priesterschap nog gevierd had. Pastoor Jos Hendrikx, leraar uit Bree, werd door de bisschop naar Lille gezonden om hier pastoor te zijn. En veranderingen bleven niet uit. Deze nieuwe pastoor was stellig de mening toegedaan dat het hebben van een kosterorganist een meerwaarde betekende in de zorg voor vieringen en bij het onderhoud van de kerk. Reeds vrij snel overlegde hij met de leden van de kerkfabriek om tot een aanwerving van een koster over te gaan. Er werden oproepen gedaan.
De eerste aanwerving was deze van een Nederlander, (achteraf vernamen wij dat het zou gaan over Jan Koyker ) wiens virtuositeit en stem als heel goed werd ervaren bij de mensen. Na een heel korte dienstperiode ging hij terug naar zijn eigen roots. Bij een tweede oproep (*) bood zich dan een jonge man aan, goed geblokt, rustig voorkomen, ietwat wilde haren met een soort baritonstem en een eigen accent. Hij was geboren in Haspengouw, in Overrepen, een dorpje dat bij de meeste van ons niet zo goed bekend was. Hij was nog maar 24 jaar en wist blijkbaar ook heel wat van muziek af. En ja, pastoor Hendrikx en met hem de leden van de kerkfabriek, zagen wel iets in hem. En zo geschiedde. Ward Roeffaers werd in Lille koster-organist met ingang van 1 mei 1955, juist 50 jaar geleden.
En Ward kwam in Lille wonen. Eerst bij Mieke en Tinus Theunissen achter de kerk, in een vrij sober oud boederijtje, waar thans de nieuwe scholen staan in de Sint-Hubertusstraat. Ondertussen werkte hij zich in in het reilen en zeilen en de gebruiken van de plaatselijke gemeenschap. En ja, kort nadien huwde hij en bracht zijn bruid mee naar Lille. Ze gingen wonen heel even in de Jos Verlindenstraat daarna in het huis Ceelen, in de Dorpsstraat 1.
Wij kennen haar nu als Gaby van de koster. Alleen ingewijden weten dat zij Gabrielle Vanhees heet.
Ward stond in voor de voorbereiding van de vieringen, voor het klaarleggen van de kerkkledij van de priesters, voor de aankleding van de kerk, voor de zang en voor de muziek. Hij stond toen ook in voor het opdraaien en het smeren van het torenuurwerk.
In overleg met de pastoor kon hij een stukje grond kopen, kort bij de kerk waar hij nu woont. Hij bouwde erop en kreeg drie schattige kinderen. Omdat zijn inkomen als koster eerder karig was en niet voldoende was om zijn gezin te onderhouden, kluste hij her en der bij. Aan deze zorgen kwam een einde toen hij secretaris werd van de christelijke ziekenkas en ontvanger van de toenmalige COO.
Maar doorheen al deze jaren bleef hij wat hij op de eerste plaats was: koster van de kerk. In stilte werkte hij voort, dag in dag uit, jaar in jaar uit. En toen pastoor Scheepers kwam en de vieringen moesten gaan verlopen in de volkstaal, schoolde Ward zich heel gauw om, bijna geruisloos zonder dat iemand daarvan iets merkte. En zo werkt hij inmiddels al 50 jaar in dienst van onze kerk. Zijn baritonstem klinkt nog altijd even helder als toen hij kwam, zijn inzet voor het behoud van het gregoriaans is bekend en vindt zijn medestander in de huidige pastoor, zijn orgelmuziek treft ons in de diepte van ons wezen, zijn liefde voor de muziek lijkt onuitputtelijk. Zijn begeleiding bij de gezangen zweeft als het ware en draagt bij tot het begrijpen van geest en inhoud. Als wij op Kerstdag of Paasdag het "Toccata van Bach" horen of het "Christus vincit, Christus regnat" dan weten wij dat de virtuositeit van "onze" koster ver boven het gemiddelde ligt van alle kosters-organisten in de omtrek. Hij is de zorgzame man gebleven die zorgt voor het klaar zetten van alles wat nodig is bij alle vieringen.
Ward en Gaby,
Heel de gelovige gemeenschap van Lille houdt eraan op deze dag waarop Ward 50 jaar koster is in onze kerk, u van harte te danken voor de inzet en het werk van zovele jaren. Wij durven in het openbaar stellen, ten overstaan van al onze medegelovigen, dat u steeds in stilte, met veel begrip en geduld, uw opdracht als koster met ijver hebt uitgevoerd. Wij willen het niet overidealiseren. Er waren dagen waarin een overtrokken hemel niet ver weg was. Maar het aantal dagen zonneschijn overtreffen ruimschoots de grijze dagen. Ook als de bloem van de dankbaarheid een zeldzame bloem is, zij bloeit vandaag hier heel weelderig in het hart van zovele kerkgangers.
Wij betrekken er ook uitdrukkelijk Gaby bij. Nog meer dan Ward werkte zij in de stilte om allerlei kleine karweitjes in de kerk op te knappen. Veel ervan weten wij zelfs niet. Maar iedereen die u kent Gaby en bezig heeft gezien, is hier heilig van overtuigd. Heel veel parochies zullen jaloers zijn dat wij nog een koster hebben, die wij al zolang in ons midden mochten hebben. Het is onze innigste wens dat u in onze gemeenschap nog vele jaren ten dienste kunt zijn, ook al schuiven de jaren op.
Als uiting van dank, als materieel teken ervan, zal de pastoor nu het diploma van de bisschop "Pro Ecclesia en Pontifice", aan u overhandigen. Wilt het beschouwen als een diepe uiting van erkentelijkheid. Het heeft een heel grote symbolische gevoels-waarde. Wij hopen dat u, telkens u er naar kijkt, overtuigd bent, dat u in Lille heel veel goeds gedaan hebt. Aan Gaby bieden wij bloemen aan, teken van onze oprechte en diepe waardering voor het vele werk achter de schermen.
Jos Vandervelden
__________
(*) Hoe koster Roeffaers eigenlijk werd ontdekt, konden wij achteraf vernemen uit de mond van E.H. Hendrik Vandervelden, die het ook uit goede bron vernomen had. Het verhaal zit zo in elkaar. Toen Pastoor Hendrikx op zoek was naar een koster-organist was E.H. Spreeuwers, kapelaan. In 1955 hielden de priesters die gewijd waren in 1947-1948 een soort reünie ten huize van Luc Belet, een van de gewijden in 1947, die toen kapelaan was in Kortessem. In de gesprekken die aldaar gevoerd werden liet kapelaan Spreeuwers vallen dat ze in Lille een koster-organist zochten. Luc Belet liet zomaar weten dat in hun dorp (Kortessem) een meisje woonde (Gabrielle Vanhees) die verloofd was met een jongen (Ward Roeffaers) die de erkende orgelschool gevolgd had en die eigenlijk zocht om ergens koster-organist te worden. Met deze informatie gewapend overlegde kapelaan Spreeuwers met de pastoor die daarop Ward uitnodigde naar Lille. Het contact moet goed geweest zijn, want hij werd aangenomen en begon op 1 mei 1955 met zijn job van koster-organist.